De Meidoornkerk

In de hongerwinter van 1944 zijn enkele diakenen persoonlijk afgedaald in de kolenkelder van de meidoornkerk om de daar aanwezige voorraad op te scheppen en in zakken te doen en te verdelen aan hen die het nodig hadden , en dat waren er heel veel winter 1944 ,
Immers er dreigde confiscatie van de bezetter.

Ook werd illegaal stroom afgetapt van de lantaarnpaal voor stroom voor het orgel.

Als zes jarig jongetje mocht ik enveloppen wegbrengen bij ons in de buurt. Ik besefte nauwelijks wat er in stond en waarom men zo blij was mij te zien komen.

Het waren etensbonnen voor door de diakonie georganiseerde maaltijden in het internaat
Vredestein aan de Straatweg ( nu notariskantoor Nouwen ) waar de enig beschikare keuken
was voor grotere groepen mensen. Er werd heel wat geritseld en georganiseerd in 1944 ,
zo ritselde mijn vader oa. een grote zak met benen met aanhangend vlees voor de soep.

In die tijd , er was toch weinig werk , was er ook een kerkkoor onder leiding van Andries Teeuw.
Die leidde ook later de knapenvereniging elke zaterdagavond in het zaaltje achter de bakkerij van van der Meer en Schoep op de hoek Adrianalaan/Kastanjesingel ( nu wijnproeverij Bontenbal ) Dit was de eerste “Brandaris “ Later volgde de grote Brandaris een oud cafe/zalencomplex hoek meidoornsingen/adrianalaaan tegenover de Meidoornkerk.

Ook kort na de oorlog ontstond het kinderkoor de Zangvogeltjes onder leiding van Bep Takkebos die dat wel meer dan 25 jaar zou doen.

Vrij kort na de oorlog werden ook boottochten georganiseerd om gezamenlijk kersen te gaan plukken, We vertrokken van het toen nog bestaand Maasstation.

In “47 of”48 werd de eerste BAZAR georganiseerd grotendeels door Gerrit den Ouden een zeer aktieve diaken. Gehouden in de school aan de Molenvijver die toen nog slechts vier lokalen telde. De opbrengst was gigantisch en bestemd voor de christelijke kleuterschool,
Later gevestigd aan het ganzerikplein.

In een middagdienst ‘ die waren er toen nog’ was er een jonge merel in de kerk en hoe kon het ook anders, vloog die in een orgelpijp boven de ouderlingenbank.
Met vereende krachten is die pijp toen naar beneden gehaald en naar buiten gedragen en de vogel was weer gevlogen. Veel consternatie en 10 minuten vertraging.

Dan die keer dat de jas van Hr Sterk bijna in brand stond, veel rookontwikkeling door een niet geheel gedoofde sigaar in zijn jaszak. Veel hilariteit.

Onze voorgangers waren ook vol initiatieven.
Zo leidde ds de Vries de “Vrijmaking “ en naam een deel van de gemeente mee.
Ds Jonker vertrok in 1946 naar Australie om de emigranten te begeleiden.
Ds Eduard Pijlman vond het nodig om naar Indonesie te gaan als legerpredikant
Ds Harry Bruggeman ( een verzetsman ) werd secretaris van de Lyons club ( o.i.d.)
Ds Co Verlare vond het leuk om luchtmachtpredikant te zijn
Daarna weet ik het niet, was niet meer in de buurt.
Een indrukwekkende dienst herinner ik mij nog nl een oudejaarsdienst door Ds Beukema veertien dagen na het overlijden van zijn vrouw , een geweldige geloofsbelijdenis.

Ds Pijlman heeft de jongelingvereniging Batelka ( brengt allen tot elkander ) opgericht . In die tijd tamelijk uitzonderlijk dat zowel jongens als meisjes van boven de zestien lid mochten zijn
De allereerste periode heb ik niet meegemaakt was nog te jong.

Batelka hield met kerst of pasen een zgn declamatorium gesproken en gezongen teksten en op een van de repetities in de Meidoornkerk verstoutte onze prima organist Wiebe Zeilstra zich op het orgel “oh when te Saints” te spelen, het declamatorium kon maar nauwelijks doorgaan, dit zou te werelds zijn.

Ook vierden wij met z’n vieren gezamenlijk een verjaardag in het zaaltje de Brandaris tw.
Joke Krijgsman ( Berkel ) Harro van Bockel ( canada ) Rein Willemse ( overleden) en ik.
Het feest mocht , hoe kon dat toen anders om 12 uur afgelopen zijn. Dat was het ook, maar….. enkele feestvierders gingen naar de enige kroeg in Schiebroek, “de Gouden Leeuw “
nu mangerie adrianalaan/ringdijk en werden gezien. ( lichtelijk aangeschoten?? )
Wij moesten op het matje komen maar we hadden één geluk de scriba Hr van Bockel was hoogstpersoonlijk om even over twaalven komen kijken , en we waren aan het opruimen.
Gelukkig bleef dit dus zonder gevolgen.

 (bron: de heer P. Moerman)