De grote wereld en het kleine verhaal

De grote wereld en het kleine verhaal
Column door Marco Visser

En het geschiedde in die dagen dat er meer mensen dan ooit ter wereld hun democratische voorrecht gebruikten om op ondemocratische partijen te stemmen.
En het geschiedde dat de keizer van de algoritmen Elon Musk de grootste vriend werd van de nieuwe president van de Verenigde Staten.
En het geschiedde dat de NAVO-topman zei dat heel het volk zich op de oorlog moest gaan voorbereiden.
En het geschiedde in die dagen dat er een gebod uitging van de keizer Augustus, dat heel de wereld ingeschreven moest worden.

Zo begint de verteller Lukas zijn verhaal, zo tekent hij het wereldtoneel. De wereld van de machthebbers. Waarom moet alles en iedereen geregistreerd worden? Heus niet om uit te rekenen hoeveel brood er nodig is. Maar om soldaten te tellen. Om belasting te innen. Om in kaart te brengen hoe lang de oorlog vol te houden is. 'Wartime mindset'. Zoiets is het altijd weer. In een paar zinnen schetst Lukas zijn wereld. Een wereld van strijd en economische zaken.

Een wereld waarin kleine mensen weerloos zijn. Wat kunnen ze er tegenin brengen, Jozef en Maria? Dus daar gaan ze. Als wij nu iets zien anno 2024, dan is het wel de machteloosheid van mensen. De Gazanen, de kinderen, moeders en vaders in Soedan, het wereldgebeuren dendert over ze heen, gewelddadig en vreselijk. Oekraïners, precies zulke mensen als wij. En net zo weerloos. Als de keizer gebiedt dat je je moet inschrijven, dan ga je. Als de bommen vallen, dan vlucht je. Op het grote wereldtoneel zijn kleine mensen machteloos.

Maar dan gebeurt het. Dan haalt de verteller adem en zet opnieuw in. Dat de dagen vervuld werden dat zij baren zou… Ineens zoomt het verhaal in op die twee. Twee mensen die op pad moeten. Met hun kleine levens, met die onhandige geboorte onderweg. Voor wie geen plaats is, twee die niets voorstellen, net zoals mijn leven in het groot niets voorstelt.

En nu is het wonder van de Kerstnacht dat dit kleine verhaal hét verhaal blijkt te zijn. Dit geschiedenisje van niks, dit blijkt nu ineens dé geschiedenis te zijn. Dat machteloze, aandoenlijke verhaal over een uk, in doeken gewikkeld en liggende in een kribbe, schuift ineens die hele grote wereldgeschiedenis naar de achtergrond. Hier – niet daar – gaat de hemel open. Dat is de vreemde, bevrijdende pretentie van het kerstverhaal. Dat Augustus en Quirinius in de schaduw staan. Dat Poetin en Trump en Orbán en hoe ze allemaal heten, tweede viool spelen. Zij die dachten wereldgeschiedenis te schrijven, ze blijken niet meer dan figuranten in dit totaal nieuwe, andere verhaal.

En het geschiedde: licht in de nacht.
En het geschiedde dat weerloze mensen gezien en opgetild werden.
En het geschiedde in die dagen: de liefde.

 
terug